مدیریت استراتژیک

انتخاب بهینه استراتژی های آموزشی بر مبنای شاخص های یادگیری سازمانی در شرکت ملی پالایش وپخش فراورده های نفتی

 

چکیده

انتخاب بهینه و هدفمند استراتژیهای آموزشی سازمان یکی از مهمترین عوامل کسب مزیت رقابتی پایدار است. نظر به اینکه یادگیری سازمانی، هدف نهایی مقوله آموزش می باشد، لذا لازم است سازمان ها با در نظرگرفتن ارتباط بین آنها، استراتژی آموزشی بهینه را تعیین کنند. بدین ترتیب امکان تشخیص صحیح تفاوت استراتژی های مختلف آموزشی فراهم می گردد و مدیران وکارشناسان ارشد سازمان قادر خواهند بود، با وجود پیچیدگی های مدیریت آموزشی قبل از عملی نمودن تصمیمات، میزان دستیابی به هدف را برآورد نمایند. لذا رابطه برخی از استراتژی های آموزشی با قابلیت یادگیری سازمانی در 11 شرکت تابعه و زیر مجموعه های آن در شرکت ملی پالایش وپخش فراورده های نفتی مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج حاصل از تحقیق، علاوه بر تعیین اولویت‌بندی استراتژی‌های آموزشی،امکان تعیین استراتژی آموزشی بهینه در شرایط مختلف و با توجه به نیازهای متنوع سازمان فراهم گردید.

کلمات کلیدی

استراتژی آموزشی- یادگیری سازمانی- مدیریت منابع انسانی- شرکت ملی پالایش وپخش فراورده های نفتی ایران

 

1- مقدمه

امروزه قابلیت یادگیری سازمانی منشأ اصلی مزیت رقابتی پایدار است. در این راستا، شرکت‌ها و سازمان‌های موفق، برای نیل به اهداف خود، نیازمند مکانیزمی جهت تعیین استراتژی‌های مؤثر بر توسعه قابلیت یادگیری سازمانی  می‌باشند. استراتژی‌های آموزشی به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های منابع انسانی، ارتباط تنگاتنگی با نیروی انسانی سازمان دارد، لذا، انتخاب بهینه آن می‌تواند بر توسعه قابلیت یادگیری سازمانی  تأثیر به‌سزایی داشته باشد. یادگیری سازمانی به عنوان یک قابلیت استراتژیک می‌تواند منجر به ایجاد مزیت پایداری بر پایه ایجاد، انتقال و نهادینه کردن دانش تاکتیکی گردد. قابلیت یادگیری سازمانی مستقیماً به منابع انسانی سازمان مرتبط است[2،1].‍‍ علااوه بر این، ابعاد مختلف قابلیت یادگیری سازمانی (مثل تعهد یادگیری، تفکر سیستمی، انسجام و انتقال دانش) ممکن است از سیاست‌های منابع انسانی تأثیر مثبت بپذیرد[1،3]. بنابراین سرمایه انسانی به عنوان یک عامل استراتژیک و مدیریت منابع انسانی همچون ابزاری اساسی برای هدایت سازمان به سمت فرهنگ یادگیری و انتقال دانش شناخته می‌شود[4]. اگرچه مطالعات بسیاری در زمینه یادگیری سازمانی صورت گرفته با این وجود فقدان مطالعات تجربی که بیانگر ارتباط بین استراتژی‌های مدیریت منابع انسانی و توسعه یادگیری است، مشاهده می‌شود.

یکی از مهم‌ترین استراتژی‌های مدیریت منابع انسانی توجه به آموزش بهینه نیروی انسانی می‌باشد و با توجه به اینکه در تحقیقات پیشین ارتباط استراتژی آموزشی با ابعاد مختلف قابلیت یادگیری سازمانی به‌طور کامل پوشش داده نشده است، لذا، هدف این پژوهش، مطالعه دقیق ارتباط استراتژی آموزشی شرکت از جمله: آموزش مستمر، آموزش تیم محور و برنامه‌های گردش شغلی با ابعاد مختلف قابلیت یادگیری سازمانی  همراه با  ارائه شواهد تجربی است. در این پژوهش تعیین سیاست‌های آموزشی با هدف ارتقاء توانایی سازمان در نگهداشت طولانی مدت کارکنان شایسته و ترغیب خلاقیت و انعطاف‌پذیری آنان مدنظر قرار می‌گیرد. بدین منظور، قابلیت یادگیری سازمانی  به عنوان معیار اصلی طراحی سیاست‌های آموزشی مورد توجه قرار گرفته است

برای دانلود متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید