فرایند تحلیل شبکه ای ANP

مدل راهبردی ارزیابی با استفاده از تکنیک های فرآیند تحلیل شبکه ای فازی و تحلیل پوششی داده های فازی با رویکرد ارزیابی متوازن

چکیده: 

امروزه مدیران در تمام سازمان ها، خواستار استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت های موجود در بخش های مختلف می باشند. بنابراین وجود مدلی به منظور ارائه بازخورد در راستای بهبود عملکرد شعبه های مختلف سازمان ها و دستیابی به ابزاری برای برآوردن این نیاز مدیران، بسیار ضروری و منطقی به نظر می رسد.

هدف از این پژوهش ارائه یک مدلی تلفیقی فرآیند تحلیل شبکه ای فازی، کارت امتیازی متوازن و تحلیل پوششی داده های فازی برای ارزیابی عملکرد شعبه های اداره های تعاون استان یزد می باشد تا با این وسیله بتوان علاوه بر شناسایی شعب کارا و ناکارا، استراتژی های مناسب را برای بهبود عملکرد شعب ناکارا و تقویت هر چه بیشتر شعب کارا تدوین کرد. در این پژوهش از مدل کارت امتیازی متوازن به منظور استخراج شاخص های ارزیابی، از تکنیک فرآیند تحلیل شبکه ای فازی به منظور تخمین اهمیت نسبی هر شاخص تحت یک چشم انداز واحد و از تکنیک تحلیل پوششی داده های فازی به منظور ارزیابی کارایی شعب استفاده شده است. بعد مالی به عنوان مهمترین بعد در ارزیابی و شعبه شهرستان یزد و اردکان به عنوان کاراترین شعب از نظر سطح عملکرد شناسایی شدند.

کلید واژه: ارزیابی عملکرد، کارت امتیازی متوازن، تحلیل پوششی داده های فازی، فرآیند تحلیل شبکه ای فازی، اداره های تعاون استان یزد

نظارت و ارزیابی موضوعی است که از زمان مطرحشدن نظریههای کلاسیک مدیریت مطرح بوده است؛ بهعبارت دیگر تمام نظریههای مدیریت بهنحوی بهموضوع نظارت، کنترل و ارزیابی بها داده و آن را یکی از وظایف اساسی مدیریت دانستهاند. به این ترتیب موضوع ارزیابی عملکرد موضوعی نیست که امروزه مطرح شده باشد. اما آنچه قابل ذکر است تغییر نگرشی است که در این رابطه صورت گرفته است .کارت امتیازی متوازن دربرگیرنده معیارهای کیفی و از ابداعهای اخیر در حوزه مدیریت است که بهوسیله نورتن و کاپلان در سال1992 به عنوان ابزار اندازهگیری عملکرد مطرح شد .ولی یک مسأله اساسی در بهکارگیری مدلهای کارت امتیازی متوازن، تعیین خط مبنا و الگویی است که عملکرد سازمان با آن اندازهگیری شود؛ بدون این استاندارد و خط مبنا، ارزیابی غیر ممکن است. زمانی که یک خط مبنا برای ارزیابی تعیین شود، ارزیابی در مقابل الگو و طرحهای مورد هدف، انجام خواهد شد، این در حالی است که تعیین استانداردها، سخت و اغلب گمراهکننده میباشد. از طرفی کارت امتیازی متوازن نه به طور نسبی و نه بهطور مطلق، هیچ ابزاری برای پیشبینی میزان مشارکت چشمانداز ارائه نمیدهد و همچنین اهمیت نسبی هر شاخص را نیز تحت یک چشمانداز واحد تخمین نمی .زند عادل آذر و زهرا علیپور درویشی (1385) در مقالهای با عنوان «بهبود سیستم کارت امتیازی متوازن براساس منطق فازی» سعی در افزایش اثربخشی و اعتبار کارت امتیازی از طریق طراحی مدلی جامع برای کمیسازی کارت امتیازی متوازن داشتند، به طوری که کاستیهای ناشی از نادقیقی و ذهنی بودن و توجه گزینشی به مدیران را در ارزیابی شاخصهای عملکرد با استفاده از منطق فازی، کاهش داده و یکپارچهسازی ارزیابی را با لحاظ کردن سهم هر شاخص و هر گروه شاخص کارت امتیازی در دستیابی به اهداف و استراتژیها فراهم کنند . در مطالعه جعفری اسکندری و همکاران (1389) که با عنوان « و ارزیابی فضای کسب کار صنعتی ایران در حمایت از بخش خصوصی با رویکرد کارت امتیازی متوازن» انجام شده است، شاخصهای استخراجی پس از تحلیل وضعیت موجود فضای و کسب کار ایران و چالشهای پیش روی این بخش، با تحلیل فرایند سلسه مراتبی فازی وزندار شده و متناسب با آنها راهبردهایی برای توانمندسازی شناسایی و سپس برای اتنخاب مؤثرترین راهبردها از روش TOPSIS جهت اولویتبندی استفاده شد.

جهت دانلود متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید