فرایند تحلیل شبکه ای

به کارگیری ANP جهت انتخاب بهترین تامین کننده در زنجیره تامین

چکیده: 

هدف عمده این مطالعه ارائه نگرشی مفید به کاربرد فرایند تحلیل شبکه ای (که یک متدولوژی تصمیم گیری چند معیاره است) برای ارزیابی مسائل مربوط به گزینش تامین کننده است. مسائل مربوط به گزینش تامین کننده، مسائلی پیچیده هستند که ممکن است بسیاری دغدغه های کمی و کیفی را به همراه داشته باشند. در این مطالعه، یک مدل فرایند تحلیل شبکه ای به عنوان چارچوبی برای کمک به مدیران در جهت تعیین هدف ارزیابی، تعیین مهمترین عامل ارزیابی و گزینش بهترین تامین کننده راهبردی در زنجیره تامین پیشنهاد شده است. فرایند تحلیل شبکه ای به عنوان ابزار تجزیه و تحلیل تصمیم برای حل مسائل چند معیاره گزینش تامین کننده که شامل وابستگی های درونی اند، قابل استفاده است. فرایند تحلیل شبکه ای متدولوژی پیچیده ای است و نسبت به متدولوژی سنتی فرایند تحلیل سلسله مراتبی نیازمند مقایسات بیشتری است و تلاش مضاعفی را می طلبد. برای نشان دادن کاربردی بودن مدل پیشنهادی، موردی به عنوان مثال نیز ارائه شده است.

کلید واژه: تامین کننده راهبردی، فرایند تحلیل شبکه ای، فرایند تحلیل سلسله مراتبی، تصمیم گیری



مقدمه

فشار رقابتی زیاد، بسیاری از سازمانها را بر آن میدارد تا محصولات و خدمات خود را سریعتر، ارزانتر و بهتر از رقیبان در اختیار مشتریان قرار دهند. مدیران نیز دریافتند که انجام چنین کاری به تنهایی و بدون داشتن تأمینکنندگان رضایتبخش ممکن نیست. از سوی دیگر اهمیت فزاینده تصمیمهای مربوط به گزینش تأمینکننده سازمانها را به بازنگری در راهبردهای خرید و ارزیابی خود وا میدارد و به همین دلیل گزینش تأمینکنندگان در ادبیات مربوط به خرید اهمیت قابل توجهی پیدا کرده است. در طول یک دهه گذشته، کارخانجات خودروسازی با این نگرش که میتوانند از طریق ایجاد شبکههای تأمینکننده و همکاریهای مشترک به مزیت رقابتی دست پیدا کنند، تأکید فزایندهای بر این رویکردها اعمال کردهاند. در حقیقت، شرکتهای برجسته صنعتی بیش از نیمی از منابع مالی خود را بر خرید مواد اولیه و قطعات مورد نیاز سرمایه گذاری کرده و این سهم سرمایه گذاری با گرایشهای اخیر به سمت کوچکسازی شرکتهای خودروسازی و توجه بیشتر به برونسپاری در حال افزایش است. در حال حاضر افزایش تقاضا، تغییرات سریع در عرصه جهانی، وجود عدم اطمینان زیاد در عرصه خودروسازی، وجود رقبای داخلی و افزایش حضور رقبای خارجی، موجب شده تا شرکتها به طور روز افزونی به تأمینکنندگان خود تکیه کرده و سعی کنند با تأمینکنندگانی همکاری داشته باشند که توانایی لازم در برآوردن نیازهای روز افزون و جدید مشتریان را داشته باشند. بسیاری از صنایع مانند خودروسازی که بر پایه مونتاژ قطعات و ساخت قطعات به وسیله شرکتهای دیگر پایه گذاری شدهاند، به خوبی میدانند که در اقتصاد جهانی و به شدت مبتنی بر فناوری، مشارکت خون حیاتبخش زنجیره تأمین است. بیشتر محققان، دانشمندان و مدیران پی بردهاند که انتخاب تأمینکننده مناسب و مدیریت آن، وسیلهای است که از آن میتوان برای افزایش رقابتپذیری زنجیره تأمین استفاده کرد. تکنیکهای انتخاب تأمینکننده را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: 1- انتخاب تأمینکننده هنگامی که هیچ محدودیتی وجود ندارد؛ به عبارتی هر تأمینکننده به تنهایی قادر است که نیازهای خریدار از جمله میزان تقاضا، کیفیت، زمان تحویل و غیره را برآورده سازد؛

جهت دانلود متن کامل اینجا کلیک نمایید